გამოკითხვა
ხმის მიცემა
„მრჩება აზრი, რომ ევროპასთან მეტად დაახლოების ნაცვლად, 2010 წელში დავბრუნდით, როცა დიმიტრი შაშკინი 100 000 წევრიანი დემოკრატიული ორგანიზაციის დევნას და შევიწროვებს ახდენდა.“
თეა გოგბერიძე
პედაგოგის საშუალო ხელფასის საჯარო სექტორში დასაქმებულთა საშუალო ხელფასთან გათანაბრების მოთხოვნით, დღეს პარლამენტში 15400-ზე მეტი მასწავლებლის ხელმოწერა შევიდა. როგორც გავარკვიეთ, პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალი პროფკავშირების ორგანიზებით მიმდინარე ხელმოწერებს ექსცესების გარეშე არ ჩაუვლია. საგანმანათლებლო რესურს-ცენტრების ხელმძღვანელთა მხრიდან ადგილი ჰქონდა პროფკავშირული საქმიანობის ხელის შეშლის ფაქტებს. იყო მასწავლებლებზე ზეწოლისა და მუქარის ფაქტებიც. პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალი პროფკავშირის პრეზიდენტის განცხადებით, რესურს-ცენტრებიდან სკოლებში გაიგზავნა დირექტივების შემცველი წერილები, რომლებშიც სკოლის დირექტორებს საკუთარი მასწავლებლების პროფკავშირული ორგანიზაციიდან დისტანცირებას თხოვდნენ. მაია კობახიძის თქმით, ასეთი ტენდენციის შესაჩერებლად, განათლების სამინისტროს ხელმძღვანელობასთან მიმდინარეობს მოლაპარაკებები. იმ შემთხვევაში თუ განათლების სამინისტრო შესაბამის ზომებს არ მიმართავს, პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალი პროფკავშირები დახმარებისთვის საერთაშორისო ორგანიზაციებს და დიპლომატიურ კორპუსს მიმართავენ. მრჩება აზრი, რომ ევროპასთან მეტად დაახლოების ნაცვლად, 2010 წელში დავბრუნდით, როცა დიმიტრი შაშკინი 100 000 წევრიანი დემოკრატიული ორგანიზაციის დევნას და შევიწროვებს ახდენდა_ განაცხადა მაია კობახიძემ.
დღეს პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალმა პროფკავშირებმა საკანონმდებლო ორგანოს საჯარო სკოლის მასწავლებელთა 15400-ზე მეტი ხელმოწერით გამყარებული მოთხოვნა წარუდგინა. ვინაიდან, საჯარო სექტორში დასაქმებულთა შორის ყველაზე დაბალი შრომის ანაზღაურება მასწავლებელს აქვს, ჩვენი მოთხოვნაა, რომ უახლოესი სამი წლის განმავლობაში ეტაპობრივი მატებით, პედაგოგის საბაზო ხელფასი საჯარო სექტორში დასაქმებულთა 750 ლარიან საშუალო ხელფასს გაუთანაბრდეს. ქვეყნის განვითარება დამოკიდებულია მასწავლებლის შრომის ეფექტურობაზე, რაც ღირსეული შრომის პირობების გარეშე ძნელად წარმოსადგენია, ამიტომ, იმედი გვაქვს, რომ საქართველოს პარლამენტი მასწავლებლების მძიმე ეკონომიკურ მდგომარეობას გაითვალისწინებს და შესაბამის გადაწყვეტილებას მიიღებს. გასული ორი წლის განმავლობაში ამ მიმართულებით გარკვეული ნაბიჯები გადაიდგა: 2013 წლის 1 იანვრიდან მასწავლებლის საბაზო ხელფასი 60 ლარით გაიზარდა, ხოლო 2015 წლის ბიუჯეტის პროექტში გათვალისწინებულია პედაგოგის საბაზო ხელფასის 50 ლარით გაზრდა, მაგრამ მასწავლებელთა უკმაყოფილება და უიმედობა გამოიწვია ხელისუფლების პირველ პირთა დაპირების საპირისპიროდ, პროცესის 2015 წლის 1 იანვრიდან 1 სექტემბრამდე გადატანამ. აქედან გამომდინარე, პედაგოგებმა დაიწყეს ხელმოწერების შეგროვება და ეს არის მშვიდობიანი პროტესტის გამოხატვის კონსტიტუციური ფორმა, თუმცა ამას მშვიდობიანი პროცესები არ მოჰყოლია. რაიონული საგანმანათლებლო რესურს-ცენტრის ზოგიერთი უფროსის და საჯარო სკოლის დირექტორის მხრიდან ხელმოწერის პროცესში მონაწილე მასწავლებლებზე დაიწყო ზეწოლა და მუქარა. გაჩნდა ანტიპროფკავშირული პროპაგანდის ფაქტებიც. ამბროლაურის, დმანისის და თელავის საგანმანათლებლო რესურს ცენტრების უფროსთა სიტყვიერი მითითებით, სკოლებში აიკრძალა პროფკავშირული საქმიანობა. საქმე იქამდე მივიდა, რომ გორის საგანმანათლებლო რესურს-ცენტრის უფროსის სიტყვიერი მითითების შედეგად, გორის რაიონის რამდენიმე სკოლაში პროფკავშირის წარმომადგენელი მასწავლებლებთან შეხვედრაზე არ შეუშვეს. ოთხი რაიონის რესურს-ცენტრიდან სკოლის დირექტორებთან დაიგზავნა მითითებები, როგორ უნდა გასწიონ დირექტორებმა ანტიპროფკავშირული პროპაგანდა, როგორ უნდა დაარწმუნონ მასწავლებლები, რომ უარი თქვან პროფკავშირებული საწევროს გადახდაზე და ა.შ. ეს რეალურად დანაშაულია, რომელიც დროულად უნდა დასრულდეს. სწორედ ამ მიზნით, ზემოთხსენებული ფაქტების შესახებ ვაცნობეთ განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროს. ამჟამად მიმდინარეობს მოლაპარაკებები და ჩვენ ვცდილობთ გავარკვიოთ, ვისგან მომდინარეობს ასეთი ქმედებები, რომლებიც საერთაშორისო ნორმებსა და საქართველოში მოქმედი კანონმდებლობას რომ თავი დავანებოთ, დანაშაულია. საზოგადოებრივი გაერთიანებების საქმიანობისთვის ხელის შეშლა, დევნა და თანამდებობრივი უფლებამოსილების გადამეტება სისხლის სამართლის კოდექსით დასჯადი ქმედებებია და ეს ყველაფერი თუ დროულად არ დასრულდა, იძულებული ვიქნებით, ამის შესახებ საერთაშორისო საზოგადოებას და დიპლომატიურ კორპუსს ვაცნობოთ. მრჩება აზრი, რომ ევროპასთან უფრო დაახლოების ნაცვლად, 2010 წელში დავბრუნდით, როცა დიმიტრი შაშკინი 100 000 წევრიანი დემოკრატიული ორგანიზაციის დევნას და შევიწროვებს ახდენდა, რაც ნამდვილად საგანგაშო ტენდენციაა.